قرآن و سنت در منظومه فکری این شخصیت بزرگ، منبعی واحد برای تولید علوم اسلامی است و عقل نقش کلیدی در فهم آن دارد.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث در این مراسم که در انجمنهای علمی حوزه علمیه قم برگزار شد، با اشاره به گستره آثار آیتالله محمد محمدی ریشهری اظهار کرد: ایشان در عرصه اعتقادها و کلام بیش از ۲۰۰ جلد کتاب تالیف کرده است که ۲۳ عنوان آن اعتقادی و ۸۱ جلد نیز در زمینه اصول کلام و مبانی اعتقادی است.
حجتالاسلاموالمسلمین عبدالهادی مسعودی افزود: نزدیک به نیمی از فعالیت علمی ایشان به حوزه اعتقادها اختصاص دارد و به همین دلیل انجمن کلام نخستین نکوداشت را برای ایشان برگزار کرد و نوبت بعدی باید از سوی انجمن حدیث باشد.
وی افزود: آیتالله ریشهری در مباحث توحید ۲ اثر برجسته دارد؛ نخستین اثر او بحثهایی درباره خدا است که در ۲۴ سالگی نگاشته شد.
وی ادامه داد: شهرت ریشهری با آموزش عقاید اسلامی در تلویزیون آغاز شد و نخستین درسهایش در مدرسه علمیه کرمانیها در قم درباره خدا و توحید بود، دومین اثر مهم او، دانشنامه عقاید اسلامی است که ابتدا ۱۰ جلد بود و پس از تکمیل به ۱۳ جلد رسید.
مسعودی اضافه کرد: مجلدات سوم تا ششم آن به توحید و صفات الهی اختصاص دارد، برخی از این آثار، مانند دانشنامه عقاید اسلامی، با قطع رقعی منتشر شدهاند تا ارائه محتوا فشرده و سازماندهیشده باشد.
وی درباره اهمیت درسهای عدل گفت: اولین درسهای او در حوزه علمیه قم درباره عدل بود؛ همان پرسشهایی که قدیم وجود داشت و امروز نیز مطرح است؛ از جمله اینکه آیا خدا با زلزلهها یا شرور جهان عادل است و قضا و قدر چه ارتباطی با عدل دارد، ریشهری ابتدا کتاب عدل از دیدگاه تشیع را منتشر کرد و سپس پس از افتتاح دارالحدیث، اثر جامعتری با عنوان عدل در جهانبینی توحیدی نوشت.
وی گفت: در دانشنامه عقاید اسلامی ۲ جلد نیز به عدل و مسائل قضا و قدر اختصاص دارد.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث در ادامه افزود: آیتالله ریشهری از بازبینی و بازنویسی آثار خود هیچ هراسی نداشت، حتی دانشنامه امام مهدی(عج) که در ۱۰ جلد چاپ شده بود، از اول تا آخر بازبینی شد.
وی یادآور شد: در حوزه نبوت، نخستین اثر او فلسفه وحی و نبوت بود؛ کتابی کمحجم و رقعی که پایهای برای آثار بعدی درباره نبوت عامه و خاصه شد، همچنین او سیره پیامبر اعظم را با استخراج ۱۲ اصل بنیادین تدوین کرد که نگاه کاربردی و پژوهشی ویژهای دارد.
مسعودی همچنین گفت: ریشهری در میان اهل بیت، حضرت علی(ع) را به عنوان محبوب واقعی خود معرفی میکرد، این علاقه نه صرفا عاطفی بود، بلکه در انتخاب موضوعهای پژوهشی و تمرکز علمی او مشهود است؛ آثار گستردهای مانند دانشنامه امیرالمومنین و سیاستنامه امام علی شاهد این توجه علمی و پژوهشی است.
